Maneiro: Javi, vólvese responsable

Somos dos privilexiados que tiveron a oportunidade de ver o «bonito espertar» de Maneiro na Sala Capitol o 4 de xuño de 2023, un concerto único, cheo de sensacións, cun Javi Maneiro frenético, moi sensible e coas emocións a flor de pel, saímos encantados e así llo transmitimos a el persoalmente ao final do concerto. Durante o verán puidémolo ver con Heredeiros e comprobar que está mellor que nunca e que aínda que o susto segue por dentro por fóra estamos a ver a mellor versión de Javi e que está totalmente recuperado.

Así nos atopamos o sábado 24 de febreiro camiño da Sala MasterClub cunha viaxe a Vigo no que estabamos seguro que nos iamos a atopar cun Javi Maneiro pletórico e en forma pero era o exame definitivo para saber se coas emocións xa non tan presentes o proxecto en solitario era tan bo como nos pareceu en Capitol. E atención, spoiler: Se o é

Como a noite era fría e chuviosa decidimos aparcar no aparcadoiro anexo á Sala, tras entrar xa puidemos comprobar que non ía estar só, que a entrada ía ser boa, tras unha cerveciña e a toma estratéxica de posición comprobamos o primeiro cambio con respecto á presentación de Capitol, Manu Rey (Heredeiros) substituía a David Failde na batería, o resto sería igual que na presentación: Rubén Cores (compañeiro inseparable desde Xabón Blue) coa guitarra á súa dereita, a outra guitarra á súa esquerda nas mans do gran Fernando Calvo (Os Suaves), nunha posición máis discreta tras Rubén Pachi Cruz ao baixo axudando a Manu a levar o ritmo e tras Fernando os teclados da encantadora Iria Iglesias, unha auténtica banda de luxo ao alcance de moi poucos, perfectamente engraxada e con moita química entre eles.

O tema elixido para empezar propio da sorna dun galego “A morte non me enjaña” bastou para que o noso protagonista vestido de negro cun gran chapeu branco lembrásenos pronto que esta proposta en pouco parécese á que leva con Heredeiros, non queda apenas nada do vándalo e aloucado de 20 anos e lévanos a un Maneiro máis adulto que nos fai referencias continuas á súa maneira de pensar actual, os temas desfilan vertixinosos “Coruxas”, “Paletilla baixa”, “Juana e Juan”… alternando temas en castelán (a maioría de Xabón Blue) con temas na lingua nai, o son perfecto, a proposta moi persoal e dificil de clasificar, un rock clásico que se achega moito ao pop e ao blues por momentos e achégase ao artesán fuxindo do industrial e serio, moi serio, o que volve chocar co seu alter ego en Heredeiros, a voz é a mesma pero o produto moi diferente.

Uns sorrisos complices entre o público cando en “Porla recta del Faro” a letra do tema fai referencias continuas aos Suaves e ves a Fernado na guitarra, un público que se divirte moito “Cacarexando”, un momento máis malote e clásico con “Satanasiño” e sen darnos conta xa pasáramos dezaséis temas e estabamos nun bloque final que comezaba con ese himno que é “Corasón de Carballo” que ía ser para el pero que Heredeiros e o pobo galego fixo seu, pasamos a “Un Bonito espertar” por partida dobre, a primeira para aprendela e a segunda para volverse tolos e que Rubén Pérez baixo a produción de Toxo Telecom marcásese un supervideoclip cun público dándoo todo e Iri e Jorge Casal de invitados protagonistas, unha vez triunfado o amor un recordo de Maneiro de que “Son un romántico” cun final apoteósico no que non faltaron dar as grazas a ningún dos presentes.

Tras compartir sensacións con Rubén, con Fernando, co propio Javi (sempre accesibles e encantadores) retirámonos e pagamos os 6 euros de aparcadoiro mellor investidos da historia.

Álbum Fotos Completo https://www.facebook.com/media/set/?set=a.792968979529380&type=3

About The Author

Ouvill

See author's posts